Święto Świętej Rodziny

Tajemnica Nazaretu, tyle razy odkrywana i zgłębiana, ciągle pozostaje jeszcze jak źródło zadziwiające swą świeżością.

Wpatrując się ciągle w żywą ikonę Najświętszej Rodziny, będącą wzorem dla każdej rodziny, pragniemy uczyć się „domu”. Człowiek ze swej natury lubi czuć się jak w domu. Ileż to razy zwracaliśmy się do naszych gości: „Czujcie się u nas jak w swoim domu”.

Jednak trudne doświadczenia wyjścia Maryi i Józefa z nazaretańskiego domu, a następnie urodzenie Jezusa nie we własnym, nawet nie w cudzym domu, ale betlejemskiej stajni, późniejsza ucieczka od swoich i tułaczka po egipskiej ziemi, ukazują wartość domu dla każdego człowieka. Zapewne ten czas bezdomności był łagodzony ciepłem kochających serc Maryi i Józefa. Jezus przez 30 lat doświadczał zwyczajności wspólnoty w Nazarecie, aby później wyjść z niej do ludzi, by głosić im Dobrą Nowinę o zbawieniu przyniesionym z Domu Ojca w niebie.

W ikonie Najśw. Rodziny wyraża się jakaś nieokreślona tęsknota ludzkiego serca do harmonii, pokoju i piękna… tęsknota za domem, czystym i jasnym miejscem powrotów i spotkań przy stole. Tęsknota do bycia z Bogiem i przy człowieku.

Jako Siostry Najśw. Rodziny z Nazaretu chcemy takiego domu, chcemy troszczyć się o taki dom, dlatego modlitwą obejmujemy wszystkie rodziny, a szczególnie rodziny naszej parafii.

Codziennie z naszego domu zanosimy do Boga prośbę:

”Najświętsza Rodzino, błogosław i strzeż wszystkie rodziny świata. Zachowaj je złączone nierozerwalnym węzłem miłości, wierne otrzymanym łaskom i obowiązkom swego powołania. Spraw, aby żyły według prawa i przykazań Bożych, by ich życie było odbiciem Twego życia na ziemi i pozwoliło im kiedyś cieszyć się Twoim szczęściem w niebie. Amen”.

s. Christella